อีสาน
แวะมาดู บล็อกตัวเองกำลังขึ้นรานับเป็นเวลาร่วมสองเดือนผมที่ไม่ได้เขียนอะไรเลย ไม่เพียงแต่เวปล็อกเท่านั้น แต่รวมถึงทุกอย่างที่เกี่ยวกับการขีดเขียนทุกอย่าง ช่วงนี้ผมต้องไปๆ มาๆ ระหว่าง กทม และอีสาน เนื่องจากรับปากเพื่อนคนหนึ่งว่าจะช่วยทำงานบางอย่างให้แล้วเสร็จในอีกสี่เดือนต่อไปนี้ ช่วงเวลาที่ผ่านมาทำให้ผมได้ความรู้และรู้จักตัวเองมากขึ้น
ระหว่างที่ผมลงชุมชนที่อีสานนั้นผมพบว่า "เฮ้ย จริงๆ แล้วกูชอบฟังหมอลำเหรอเนี่ย"
จ้างหมอลำมาแสดงงานหนึ่งๆ ต้องเสียเงินคืนละหลักแสน
ชุมชนคือพื้นที่สีเทา ไม่ใช่ผ้าขาว ไม่ต่างอะไรกับอุดมการณ์ Utopia
โปงลางสะออนดังสู้คณะเสียงอีสานไม่ได้
"ตำโคราช" คือตำปลาร้าใส่ถั่ว แล้วรสชาติไม่ได้เรื่องเลย
ปลาหลดเป็นปลาพื้นถิ่น เพราะผมทะลึ่งมาสั่งที่ กทม แล้วคนขายถามว่าบ้านอยู่ไหนเนี่ย
คนจีนในอีสานก็คือคนอีสาน
"ผูกเสี่ยว" เป็นพ่อของพิธีรับน้องในมหาวิทยาลัย
เอาแค่นี้ก่อนครับ แล้วพบกันใหม่